دکتر استیو چین، پژوهشگر برجسته در آزمایشگاه پیشروی جت ناسا، در دهه 2000 به توسعه سنجش‌گرهای هواشناسی کمک کرد که از هوش مصنوعی برای پیگیری آتش‌سوزی‌ها، نظارت بر آتشفشان‌ها و تخصیص کمک‌های امدادی در بحران‌های طبیعی استفاده می‌کرد. اما اکنون، بزرگترین آرزوی او این است که هوش مصنوعی را به خارج از منظومه شمسی ببرد و از آن برای جستجوی زندگی فرازمینی استفاده کند. او می‌گوید: “چالش نهایی هوش مصنوعی در فضا، جستجو برای زندگی در یک سیستم ستاره‌ای دیگر است. همین چیزی است که مرا در ناسا نگه می‌دارد.”
در حال حاضر، هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی به‌طور قابل توجهی مأموریت‌های فضایی مبتنی بر ربات را کارآمدتر کرده‌اند. از بهینه‌سازی حرکت‌های برنامه‌ریزی شده برای روورهای رباتیک با مصرف انرژی نامناسب گرفته تا دسته‌بندی و اولویت‌بندی امواج رادیویی و ترکیب مجموعه‌داده‌های تصویری با مدل‌های زبانی بزرگ از ادبیات علمی برای ایجاد ارتباطات. در آینده نیز، هدف او ادامه بهبود این فناوری‌ها در مأموریت‌های آینده است، از جمله مأموریت Naisar که در همکاری با دولت هند برای ارسال چند روور خودکار به ماه در سال 2025 برنامه‌ریزی شده است.
به نظر می‌رسد که هوش مصنوعی به عنوان یک ابزار جدید، جستجوی هوش فرازمینی را تغییر داده است. توانایی مدیریت مجموعه‌داده‌های بزرگ و تشخیص ناهنجاری
